Cam Koridor

Muharrem kadar sabirli bir ögrenci olamadim. Onu çocuklar döverdi, beni yillar. Hiç kimseyi sikayet etmedi ögretmene. Bense sikayet etmek, bazen isyan etmek istedim. Çikip gitmek istedigim bile oldu bu zor sinavdan. Anneler bos da veremez kagidi. Yetiskin Muharremi merak ediyorum. Hala eskisi gibi mazlum mu yoksa çoktan zalime mi dönüstü? Sürekli dövülen kisi günün birinde döven olursa ne kadar suçludur? Bir bulmaca ki, soldan saga ilk cevap: Kader. Yukaridan asagi ilk cevap: Kisi. Iki farkli cevabin sorusu ne? Bu yükü tasiyamiyorum aciz aklimla. Acizligim, çaresizligim bir biçak olup saplaniyor bögrüme. Baska bir annenin yanina kosuyorum hemen. En bastaki odadan en sondakinin görülebildigi cam koridorda birbirimize baktikça tutunma gücümüz artiyor. Özel olan hiçbir sey yok burada. En son ihtiyaç duyulacak sey yalnizlik.Otururken daha çok yorulunca kalkiyorum. Caddenin karsisinda market var. Yürümek istiyorum. Sonraki marketten alisveris yapabilirim. O da birkaç adim ötemde. Bir sonraki, sonraki derken Findikzadeye gelmisim. Tüm Istanbulu yürümek geliyor içimden. Karsidaki markete giriyorum. Bütün marketi dolastiktan sonra süngerlerin dizili oldugu rafin önünde duruyorum. En ucuza en kaliteli süngeri almak için derin arastirmalara giriyorum. Farkli markalarin üzerindeki yazilari okuyorum tek tek. Aksama daha çok var ama dükkan sahibi hirsiz oldugumu zannetmesin diye birini seçiyorum.Sokak uzunlugunda bir balkondayim. Denizi seyrediyorum. Camla ayrilan onbir odanin kapisi ayni manzaraya açiliyor. Odalardaki çocuklarin yazisi gibi. Sehrin mavi gözlerinin titreyen kirpigindeyim.